Omroeper!
De zaterdagochtend begon voor mij om 8:00 uur. Mijn spullen lagen al klaar in de keuken goed bewaakt en als bed gebruikt door Muk de kat. Meneer miauw had zo zijn eigen ideeën over het verplaatsen van zijn bedje. Alles in de auto en naar Muiden, ergens achter Amsterdam. Onderweg regen, net wat ik nodig had, mijn sproeivloeistof van de auto was op, ik heb ook altijd geluk.
Een nieuwe opdracht met allerlei leuke dingen. Ik mocht met een bakfiets het winkelcentrum rondrijden. Op de bakfiets stond een grote box met accu en ik had een headset. Ook een lijst met alle reclameteksten die ik mocht omroepen. Op een geheugenstickje muziek, ik had de muziek van Amelie er op gezet. Franse muziek zonder zang. Lekkere muziek om eens goed bij om te roepen.
Zo'n 1 uur en 50 minuten voor het optreden aanwezig, precies op schema. Een aantal winkels langs die geen boodschap hadden afgegeven. Geweldig om te zien dat als je de mensen vraagt wat je mag omroepen dat ze dan eerst alle kanten op kijken. Ze zoeken in hun hersenen op alle plaatsen, maar het zit niet in het brein. Na de shock komen ze in het creatieve gedeelte terecht en opperen ze hun acties van dat moment. Bij Hans Anders was het wel anders. “Tweede bril gratis” kwam zonder nadenken uit de mond van een ongebrilde medewerkster. Ze was dan wel geen ervaringsdeskundige van haar producten, maar ze zag het wel scherp.
Melden bij de Burger King. Hele vriendelijke mensen die me eerst een kop thee gaven en toen pas begonnen te praten. Ik voelde me daar koning. Er liep ook een man achter de balie die daar een kop koffie pakte. Dit bleek de conculega van “friet en zo” te zijn van een paar deuren verder. Later kwam ik de man van de viskar tegen met een kop koffie in “friet en zo”. Mooi dat mensen zo samenwerken, mijn toko is jouw toko idee.
Ik werd aan de edele heer van de beveiliging voorgesteld. Een hele vriendelijke man die ik kon bellen als ik iets nodig had. Later bleek dat nummer van de beveiliging van het centraal bureau voor statistieken te zijn, hoe groot is die kans statistisch gezien?
Speaker op bakfiets, pak aan, hoed op en mijn maat 80 schoenen aan mijn voeten. Muziekje aan. Heerlijk weertje, mooi wegdek en duizenden klanten. Toys XL heeft actie!!!..... Big Bazaar heeft vandaag…. Bij de Hema…. En zo een hele lijst.
Het hoofdthema van Amelie speelt, een Franse chanson. Er loopt net een Franse dame met haar gezin naar buiten bij Toys XL. Ze heeft een Frans mutsje op, het kapsel van Amelie, prachtige make-up, hoge hakken en een frans zomerjurkje. Ze spreekt me aan met:”wilt oew met mij op duh foto, monsigneur?” Wij op de kiek als een vakantieplaatje. Ik vertel haar een minuut over haar pracht en schoonheid. Haar man zet het op video en heeft er veel plezier in. Ik vertel haar dat ik haar beschrijf in woorden. Je man doet dat prachtiger, met een liefdevolle blik in zijn ogen als hij naar je kijkt. Ze smelten en zoenen elkaar liefdevol. Zwaaien en ooievaar, of hoe was die Franse groet?
Zeepbellen tijd! Grote waspan van vroeger, bamboestokken en touw eraan, 30 liter zeepsop en bellen maken maar. Eerst hele grote. Dit gaat alleen in het begin goed. Je hoort van alle kanten: “oooow wat mooi” en “Die bel is groot” Ik vertel de kinderen goed de oren dicht te houden omdat zulke grote bellen mogelijk hard kunnen klappen. Dit doen ze meestal braaf tijdens de eerste bellen. Een ouder probeert het nog een keer naar zijn zoon met: “Niet kapot maken Madelon” Na een minuutje is Madelon toch over de drempel heen van ik mag alleen kijken. Ze rent dwars door een bel en gaat ook de rest hartstochtelijk kapot maken. Dit met een vertoon van geweld alsof ze tegen een vreselijke overmacht staat die ze moeten imponeren. Als dit schaap over de dam is, is de dam gebarsten. Als de kindervanger van Muiden krijg ik de hordes passionele bellenslopers om me heen. Grote bellen stok weg en de veel bellen stok dan maar. Honderd bellen per keer, genoeg voor ieder kind om met plezier mijn creaties te slopen. Resultaat bestaat uit lachende ouders en blije kinderen, wat wil je nog meer.
Een doos tassen van Maxis uit de auto gepakt en gaan uitdelen. Bijna iedereen wil een tas. Gratis tassen voor volwassenen zijn als zeepbellen voor kinderen. De doos is zo leeg. Een beetje goochelen voor een aantal kinderen bij het springkussen, een ballon maken waarbij het steeds fout gaat en ik heb weer een flink aantal kinderschreeuwen en glimlachen bij elkaar, het gaat goed.
Rij ik terug naar mijn auto, staat mijn voordeur helemaal open. Sleutel zit er in. Portemonnee, papieren, tomtom en de rest ook nog. En dat vlak onder Amsterdam…. Ik heb ook altijd geluk.
Ik rij een stukje rond en zie een kindje van een jaar of 4 helemaal gebiologeerd naar me kijken. Ik stap af en ga op mijn hurken zitten. Ze wijst naar mijn schoenen. De moeder bukt zich naast haar kind en zonder dat ze het merkt zijn al haar welgevormde vrouwelijke vormen op mijn netvlies. Om de moeder niet in verlegenheid te brengen en professioneel te blijven blijf ik maar naar het kind kijken. We hebben een fijn gesprek met haar over mijn voeten en haar pop Wiessie. We doen samen nog een balletdansje en dan ik geef haar een bon voor een gratis hamburger. Voor de dame heb ik helaas geen bon van de Hunkemöller.
De tijd is om, maar ik heb nog een stapeltje kortingsbonnen, dus uitdeel tijd. Er komt een man langs met zijn gezin. Deze man heeft zoveel spieren dat het onmenselijk lijkt. Ik vertel tegen de man dat hij de supermarkt zo niet binnen kan. De man kijkt verrast en vraagt waarom niet? Ik vertel hem dat de deur niet breed genoeg is voor hem en dat hij zijwaarts binnen moet lopen. Het hele gezin inclusief de man liggen blauw van het lachen. 50 meter verder loopt de man zijwaarts de deur door en steekt een duim omhoog. Het leven is mooi.
Fietskar ingeleverd, box terug gebracht, frietje gekregen en 8 uur thuis. 12 uur plezier,
Ik heb ook altijd geluk..
